In tegenstelling tot zijn even eerbiedwaardige buurstad Alhaurín el Grande, die een stukje van zijn Romeins en Moors erfgoed heeft weten te behouden en hier bescheiden met pronkt , heeft Alhaurín de la Torre haar verleden met een meedogenloze efficiëntie weten te verbergen dat deze nu bijna onmogelijk te vinden is. Zelfs de toren die de stad haar naam leende is al lang weg.
Het vinden van de twee Alhauríns is niet moeilijk . Neem de grote N-340 snelweg ten zuiden van Málaga en kijk uit naar de afslag C-344 die leidt tot Churriana. Volg daarna gewoon de kronkelende weg langs de Guadalhorce-vallei en op naar de Sierra de Mijas.
Deze eenvoudige toegang tot de provinciale hoofdstad ligt aan de basis van de economische herrijzenis en de daling van de cultuur. Het wordt vooral bewoond door mensen die werken in Málaga, maar liever niet in de stad wonen, en groeit snel uit naar een plaats voor pendelaars. Er is weinig twijfel dat , met zijn huidige explosie van ontwikkelingen in volle gang, het binnenkort zijn buurland in omvang en bevolking zal overklassen. In dit geval zullen we ons binnenkort in de ironische situatie bevinden dat Alhaurín el Grande de kleinste van de twee zal zijn .
Tot op heden ligt de stad nog steeds tussen grote plantages van citrus en avocado, maar als het blijft groeien en het land steeds schaarser en waardevoller wordt, is het mogelijk dat velen van deze zullen verdwijnen.
Dit alles gezegd zijnde is er toch geschiedenis genoeg te vinden als een bezoeker ijverig genoeg is, en dit hoofdzakelijk in de afgelegen buitenwijken zoals La Alquería en Cortijo Molina. Misschien bewust zijnde dat de tijd hun vijand is , heeft de gemeenteraad (“ayuntamiento”) een uitgeputte lijst samengesteld van archeologische sites, de “Carta Arqueologica”. Het gaat hierbij om veel sites die eerder niet vastgelegd waren , en welke niet beschermd worden door behoudsvoorschriften. Het is duidelijk dat dit gaat om deze die het meeste gevaar lopen om platgewalst te worden door de bulldozers van ontwikkelaars.
La Alquería was ooit een stad van verscheidenheid , beginnend als een Iberische verdedigingsheuvel in de 3de eeuw V.C. en die een tijdje onder de Romeinen opbloeide , voor de uitvloei rond 200 N.C. . Er zijn echter nog rudimentaire restanten van Romeins metselwerk in het gebied, hoewel velen van hen zich nu op privé terrein of buiten bereik bevinden .
De grootste attractie voor bezoekers aan Alhaurín de la Torre is ongetwijfeld de tuinen van El Retiro. Gesticht in de 17e eeuw door Fray Alonso de Santo Tomás, bisschop van Málaga, en oorspronkelijk gebruikt door hem als zijn bejaardentehuis (vandaar de naam El Retiro). De tuinen geven een indrukwekkende variëteit aan planten en het wilde leven weer . Elke sectie probeert de natuurlijke habitat van de dieren die hier wonen na te bootsen , van een semi-woestijn tot een tropisch moeras. Het hoofdgebouw in het centrum is ook indrukwekkend gerestaureerd.
Een bezoek aan El Retiro is genoeg om zelfs de meest uitgeputte bezoeker de gekke klim buiten haar muren te doen vergeten , en Alhaurín de la Torre te vergeven voor de meeste van haar aardse zonden.
