Ondanks dat het dorp in het binnenland ligt en dus niet in verbinding staat met de zee , is Ojén een deel van het westelijke Costa del Sol . Dit heeft niet veel te maken met het feit dat het zo dicht bij Marbella en Mijas ligt ( waar het aan grenst ) , maar door het feit dat het bijna hetzelfde klimaat en diensten heeft als de kosmopolitische zone van Málaga . Het ligt gewoon een kleine eindje verderop ( 10 km) en daardoor ligt het dus comfortabel afgelegen van de rumoer en drukte van de kust .
De gemeente Ojén ligt tussen de Sierra Blanca en Sierra Alpujata gebergtes in het noorden en strekt zich verder uit naar het zuiden door de valleien van de Real en Ojén rivieren, tussen steile hellingen en seizoensgebonden waterlopen, kenmerken die soms een spectaculair terrein van opmerkelijke contrasten vormen. In het midden van deze ruwe omgeving verschijnt het dorp onverwacht, omgeven door talloze boomgaarden en kwekerijen die trapsgewijs naar de dalbodem afdalen.
Afgaand op de overblijfselen die zijn gevonden in de Pecho Redondo-grot, dateren de eerste menselijke nederzettingen in dit gebied vanuit het Neolithicum. Er lijkt permanent bevolking geweest te zijn die zich wijdden aan landbouw en veeteeltboerderijen tijdens het vroegere Romeinse Rijk. Na deze activiteit – en het is een logische veronderstelling dat het bestond – zwijgt de geschiedenis over deze plaats tot de komst van de Arabieren. Het was tijdens dat tijdperk dat er voor de eerste keer naar de bevolking verwezen werd in de “Cronica de las Hazañas de los Emires Cordobeses” (Kroniek van de heldendaden van de emirs van Córdoba), toen Abderraman III besloot een eind te maken aan de opstand van de beroemde Omar Ben Hafsun, die hij vóór de muren van het Ojén kasteel confronteerde.
In het jaar 921, met Omar Ben Hafsun verslagen , veroverde Abderraman Ojén en veranderde haar kerk in een moskee, een handeling die voorafgegaan aan en vergelijkbaar was met de latere christelijke gewoonte van het bouwen van kerken over voormalige moskeeën. Tijdens de Arabische overheersing heette de plaats Hoxan, die meestal vertaald wordt als “ruwe plek”. In 1485 gaf de moslimbevolking zich over aan de oprukkende katholieke vorsten, die op dat moment de aanwezigheid van moslims op een kleine afstand van de kust verbood in een poging om zo een samenwerking te voorkomen van de Arabieren met de Turkse en Berberse piraten . Veel inwoners van Marbella zijn toen naar Ojén verhuisd.
De relaties tussen moslims en christenen groeiden steeds meer gespannen. De Moorse opstand brak uit in Istán in 1568 en een jaar later traden de Moren van Ojén hier tot toe . Ze vluchtten naar de bergen, maar niet voordat ze brand stichtten in de kerk , de huizen en de gewassen en hun christelijke buren doodden . Felipe II zette de hertog van Medina Sidonia aan de leiding om de opstand in de hooglanden van Ronda te onderdrukken , en in 1570 was Ojén opnieuw bevolkt door de oude christenen. In 1807 verleende Carlos IV aan Ojén de onafhankelijkheid van de jurisdictie van Marbella.
